வெல்லப் பிள்ளையாய்
துறுதுறு விழிகளோடு
ஆலிழைப் பள்ளியாய்
யசோதை முதுகேறி
பக்தமீரா தவம் அமர்ந்து
மாட்டிடை பாலருந்தி
வெண்ணெய் திருடி மாட்டி
குழலூதி அவனி மீட்டி
குறும்போடு குத்தித்தாடி
கோவர்த்தனமலை குடையாக்கி
கோபியர் கெஞ்சி கொஞ்சி
ராதை நெஞ்சம் நிறைந்து
பாமா ருக்மணி பதியாகிய
பகவத் கீதை சாரதியே
அள்ளிக் உனை
ஆசைமுத்தமிட்டு
கொஞ்சக் கெஞ்சா
ஆண்மைத் தாய்மையும்
அகிலத்தில் உண்டோ
இக்கரும்புக் கருப்பழகை
அடிக்க மனம் யாருக்கும் வருமோ
விழி நீ கலங்கினால்
நிலம் மிச்சமில்லாமல்
உப்பங்கழித்தீவாய்
பூமி சூழுமே
அச் சமுத்திரப் பெரும் நீர்
எம் பிதாமகனே
No comments:
Post a Comment
சுந்தர நேசத்திற்கு வருகை புரிந்தமைக்கு நன்றி..