புரிந்தவர் யாருமில்லை
என்னைப் போல்
உணர்ந்தவரும் எவருமில்லை
மழைவான் தோன்றும்
ஒற்றைநட்சத்திரமாய்
உன் பசிக்கு நான் பதறியதில்
உரு தோன்றியது
நமக்குத்தெரியாமலே
நம்மின் தொப்புள்கொடி
சிரிப்புதந்த உரிமை
சிறுசோகம் பரிமாறி
அன்பு சுமை...இமையேற
யாரோ கல்லெறிய
நீயே காரணமாக
சிதைந்துவழிந்து
சின்னாபின்னமாகிறது....
சிநேகித தேன்கூடு
வேடிக்கை உண்டவர் எல்லாம்
ஆயுள்வரம் பெற
தன் மானமாய் தலைசுற்றி
சுருக்கிட்டு கொள்கிறது
உயிர்க்கொடி..
மாயன வாசலில்
சிதறிக் கிடக்கிறது
பலர் கால் மிதிபட
மானப் பூக்கள்
பிரியமாடிய மனசுக்கு
மரணத்திலும்
பிரிவில்லையென்றபோதும்
கனிந்த பின்னே
காயம் தந்து
வெம்பி காயாகிறாய்,,... நீ
No comments:
Post a Comment
சுந்தர நேசத்திற்கு வருகை புரிந்தமைக்கு நன்றி..