வேணாம்டி
இந்தாய்யா
சாப்பிட்டு தொலை
அபத்தானே
நானும் நாலு பருக்கை
வாயிலே போட முடியுமென
வைது வைது வாயில
ஊட்டுவ
நான் பசியாறிய பின்னு
தான் உணவுண்ணும்
தாய்க் கிழவி
ஆண்டவனும்
ஆத்தாளும்
அவ உருவத்தில்
ஆவிபுகுந்து
வெகுநாளாச்சு போல
வேகப்போற காலத்துல தான்
வெட்டிபுழப்பு கட்டைக்கு புரியுது
பொண்டாட்டி அருமைய
உணர்ந்து மனம் கதறும்
பொன்னுசாமியா..
பாரினில் பல
ரத்தம் சுண்டிய முதுமை
No comments:
Post a Comment
சுந்தர நேசத்திற்கு வருகை புரிந்தமைக்கு நன்றி..