அடைசல்பிரியம்

அன்றைய நாளின் விடியல்

மழை சூடியிருந்தது

இமை திறக்கவிடாமல்

நாசிகோதியது மண்வாசம்

எழமுடியாதபடி இறுக்கமான 

அணைப்புக்குள் கனந்திருந்தேன்

அசைவு கண்டு 

இடைவிடாத முத்தங்களால் 

நெகிழும் 

இடைவெளி நிரப்பிக் கொண்டிருந்தாய்

துவள துவள நழுவும் விரல்பற்றி

வெகுதூரம் நடத்தி சென்றிருந்தாய்

பிரியத்தின் விளிம்பு நுனியில் நின்று 

விழி பருகி கொண்டிருந்தோம்

சுண்டுவிரல் இடறினால் சுவடின்றி

தொலையும் அபாயத்திலும்

வெகுநாட்களுக்கு பின் 

அடைசல்பிரியங்களுள் சிக்கிய மனம்

அடம்பிடித்தது..... வெகுநேரம்

கனவுப்பாதையிலிருந்து

இயல்பு திரும்ப

எவரையும் எதிர்பாராமல்

ஓடிக்கொண்டிருந்தது நிமிடம்.

யார் பேச்சையும் கேட்காமல் 

இலையசைத்துக் கொண்டிருந்தது 

காற்று 

நடுவான் நகர்ந்து அந்தி நோக்கி

பயணித்திருந்தான் பகலவன்....

பசி மறந்து 

கடல்நோக்கி காத்திருந்தன

கன்னியப்பன் வளர்புறாக்கள்

தூரத்து வெடியோசை

பட்டாசாய் கேட்டது

வேகமாக ஓடி வந்த பேரலையில்

ஒப்பாரி நுரை கசிந்திருந்தது

சேதியறியாத கன்னியம்மா

கை தவறி

நிலங் கவிழ்ந்தது

நெத்திக் குங்குமம்